Maar zonder heb ik veel pijn, ik weet klagen helpt niet, en er zijn mensen met super veel pijn en dat heb ik bij lange na niet... maar op het moment voel ik me toch belabberd.
Ik slaap veel, nog altijd spierpijn in de benen en schouders, en heel duf in het hoofd.
De medicatie maakt me duizelig en ook al neem ik er maagbescherming bij in, nog voel ik me ziek! Maar de pijn is er minder door.
Wat ik dit weekend gedaan heb is op 1 hand te tellen.
Ik heb geen energie, maar mijn vrouw wilde uiteraard toch haar aandacht!
Zo ben ik gaan uiteten met vriendinnen van haar vroeger en het was gezellig, maar het vroeg veel van me!! Daarna wilde ze persé dat ik mee ging naar de 30+ party in
ons dorp...Zo gezegd zo toch maar gedaan, ik ben geen fuifbeest, ze weet dat...
Ik weet ook dat ze het goed bedoelt, ze wilt ook eens dat ik mee ga en dat de mensen niet denken dat ze maar een eenzaam iemand is want de vrouw gaat nooit met haar mee!!! Maar ik was een half uur daar en ik was op, de drukte, de herrie en het gevoel van de medicatie maakte me helemaal op! Ik naar huis, ze vond het niet leuk, maar als ik was gebleven dan had ik de gevolgen en niet zei!
Thuis was ik in mijn sas, borduurde nog even en ging slapen na een pijnstiller...Rond 3.15 hoorde ik mijn vrouw thuis komen en ik had genoeg energie om haar verhalen aan te horen en niet veel later ging ze slapen.
En veel meer heb ik niet gedaan vandaag... op vaderdag na natuurlijk!!
fijne vaderdag lieve pap!!!mijn vrouw is nu naar de kermis met haar zuster M, en als ze thuis komt eten we samen nog een kermis friet en gaan we slapen, morgen weer werken dag...
Haar andere zus is met haar man op de spoed omdat haar man helemaal op was... Hij heeft heimwee in combinatie met Alzheimer en geloof me de arme man is echt een wrak!! We hopen dat hij spoedig weer meer op zijne kilo is en er een oplossing komt voor zijn heimwee... Hij is verhuisd samen met zijn vrouw lief van een groot huis naar een appartement en dat in combinatie met zijn ernstige aandoening is dat fout afgelopen, het was verwacht... maar het is toch heel vervelend voor mijn schoonzus, die het er heel moeilijk mee heeft!!
Haar man kan en mag niet meer alleen blijven, maar zei wilt graag in haar appartement blijven wonen, maar haar man al naar een verpleegtehuis doen is een grote stap, ook al zou het een goede zijn!! Hij kan niet veel meer, zelfs een telefoon vast houden is een te grote opgave, hij begrijpt het niet!! Het is moeilijk, maar ik hoop spoedig op een bericht dat ze er vrede mee heeft en verder kan met haar eigen leven!!! Een leven met hem, maar dan apart!!hij krijgt dan ook goede begeleiding en dat zou ook goed zijn, en de zware verzorging vraagt ook te veel van haar! Van alle kanten zou het beter zijn voor beide, maar het er naar toe werken en het afgeven is een hele grote stap!!! Begrijpelijk!!
We hopen snel dat het betert en ze beide weer in rustig vaarwater terecht komen!!
Mijn tuintje!
 |
| eerste aardbei knopje? |
 |
| bloemetjes voor de tomataatjes |
 |
| de lenteui schiet omhoog!! |
Het wordt er alsmaar mooier op!!!
ZO TROTS!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten